Judeopolonia – żydowskie państwo w państwie polskim

Literatura opisująca prawdziwą historię polityczną, demograficzną i ekonomiczną Żydów na ziemiach etnicznie polskich jest uboga i Polakom nieznana. Wiedza o szkodliwych dla polskiej ludności i polskiego interesu narodowego efektach planowej działalności mniejszości żydowskiej (współdziałającej ze światową diasporą żydowską), jest Polakom w większości kompletnie obca. Tą białą plamę próbował wypełniać nieżyjący już dr A. L. Szcześniak swoimi publikacjami. Jedną z nich była dwuczęściowa seria dotycząca koncepcji tzw. Judeopolonii. Książka, wydana w 2001 roku nie spotkała się z entuzjastycznym przyjęciem pewnych ośrodków (patrz np. nagonka zorganizowana przez Biknot i Kruczkowską z GW (link)). Bardzo interesującym epizodem było skonfiskowanie przez Policję „Judeopolonii” z księgarni na Dworcu Centralnym w Warszawie (link).
Dr L. Szcześniak nie był oczywiście prekursorem badań nad wielce dwuznaczną rolą społeczności żydowskiej w Polsce. Przed nim pisali o tych problemach m.in. S. Didier (Rola neofitów w dziejach Polski: Żydzi a Powstanie Styczniowe i jego planowo antypolski wymiar) i Tadeusz Gluziński [pseud. Henryk Rolicki] (Zmierzch Izraela)

Judeopolonia – żydowskie państwo w państwie polskim
dr Andrzej Leszek Szcześniak

Dla przeciętnego Polaka problem Judeopolonii po prostu nie istnieje, ponieważ nie było mu dane poznać prawdziwej historii swojej Ojczyzny. Najpierw totalitarne państwo, a teraz poprawne politycznie programy szkolne i media nie są zainteresowane, aby prawda historyczna kształtowała właściwe postawy obywateli. O niewygodnych tematach samozwańcze autorytety milczą.

Publikacja ta wolna jest od takiej poprawności i w świetle dokumentów przybliża Państwu skrupulatnie przemilczany fakt tworzenia żydowskiego państwa na ziemiach polskich, o czym wiedzieli do niedawna tylko nieliczni. Osoba dr Andrzeja Leszka Szcześniaka zapewnia rzetelność opracowanego tematu.

Książka jest poszerzoną wersją hasła „Judeopolonia”, które obok innych mogą Państwo znaleźć w Encyklopedii „Białych Plam” Polskiego Wydawnictwa Encyklopedycznego.

GMO w Polsce – strategia pacyfikacji społeczeństwa

Po zawetowaniu ustawy o nasiennictwie przez prezydenta sprawa GMO zniknęła z debaty publicznej. Wprawdzie w czasie wyborów minister rolnictwa M. Sawicki (PSL) zobowiązał się, że będzie walczył na forum unijnym o całkowity zakaz używania organizmów genetycznie zmodyfikowanych (GMO) w hodowli roślin i zwierząt w całej Unii Europejskiej, i o zakaz produkowania żywności na bazie GMO, ale premier Pawlak nigdy podobnej przysięgi nie składał, przeciwnie – lobbystce z ambasady USA (M. Spirnak) obiecywał w poprzedniej kadencji, że pomoże wprowadzić GMO do Polski, ale bez rozgłosu, bo, jak powiedział: „Tisze budiesz, dalsze jedzjesz”. Sprawa tych obietnic nigdy nie wypłynęła na łamy polskich gazet. Premiera Pawlaka w obecnej kadencji wypada zapytać, jaką cichą politykę przewidział w sprawie GMO.

W tekście próbuję wyjść poza rozważanie szkodliwe-nieszkodliwe. Chcę pokazać, jak forsujący GMO łamią wolę społeczeństw, korumpują polityków i niszczą rynki rolne – oraz pozbawiają rolników swobody wyboru.

Polska: kolejny kraj – cel ekspansji koncernów biotechnologicznych
Nasz kraj nie jest jakimś unikalnym lub szczególnie trudnym celem dla koncernów, które opanowały Amerykę Północną, Południową i Środkową. Koncerny te mają znakomicie rozpoznane metody legalne, paralegalne i nielegalne wprowadzania swoich produktów na określone rynki. Mają doświadczenie w wywieraniu nacisków na polityków, korupcji, fałszowaniu wyników badań, zastraszaniu i dyskredytowaniu naukowców.

Metoda faktów dokonanych
Zaskakującym przykładem różnorodności stosowanych metod może być choćby ‘pełzająca’ ekspansja do Brazylii i Paragwaju w latach 2001-2005 (vide http://www.youtube.com/watch?v=J_aUuEGqmFs ). Ze względu na niemożliwość nadzorowania wszystkich źródeł zaopatrzenia rolników w materiał siewny – doszło tam do niekontrolowanego rozprzestrzenienia upraw GMO (soja i afera ‘anonimowych worków’ z materiałem siewnym). Aby utrzymać możliwość eksportu do UE (żądającej oznaczania produktów GMO), Paragwaj musiał zalegalizować w 2005 r. GMO. Społeczeństwo Paragwaju zostało pozbawione suwerenności/prawa wyboru – nie przez swój rząd. Przez działające poza jakąkolwiek kontrolą podmioty. Jak daleko jesteśmy od takiej samej sytuacji? Wypowiedź profesora Żarskiego może być przerażająca: ( http://www.youtube.com/watch?v=oJqnZJllve4 od 6:00) – okazuje się, że GMO jest już w Polsce! Nikt nie kontroluje nielegalnego importu materiału siewnego! Jeśli ktoś myśli, że te działania są w pełni spontaniczne – gratuluję naiwności. Mamy do czynienia z bezwzględnymi i zaprawionymi w nieetycznej walce przeciwnikami, którzy odnieśli już dziesiątki zwycięstw nad dziesiątkami państw.